Non
teñas medo de mentir
non
é xa tempo a procurar
amarre
firme a este carocho
sen
alento, deixa estar.
Pero
non deixes de escribir
que
hei de falar pola túa voz
e
hei de sentir na miña pel
o
que ti escribas nun papel
Quero
tan só que ti me escribas
mándame
ramos de palabras
bonitas,
raras, inventadas.
Quero
palabras somerxidas,
sonoras
sílabas mascadas,
malditas
verbas censuradas.
Fala
en verbos intransitados
prende
os meus ollos ca túa chama
contando
contos non contados
Que
eu coso a vida con fiíños
e
non preciso de mais nada
se
ti non deixas de escribirme.
Esta vai ser a canción principal dun corto no que estou a traballar, está aquí por animar o
Jonas a non pechar o chiringo polo menos ata vela cheia de imaxes sobrevoando nun cinema o así.