Coma un equilibrista sobor da liña dun horizonte que maxino en azuis entreteño estes días en que nada me leva a ningún lugar... Estou fora de saudades, sen pensar, de aquí para lá, abrindo os brazos para non cair... Unha idea sen levar a cabo é un cabo sen agarrar en ningures... Podería facer ondas ao mar...
A min son as ondas as que me están a facer mar...
ResponderEliminarUf!, para cando van esas fotos navegando?
ResponderEliminarE saerías no náxunel xugrafi coas primeiras fotos auténticas dun fantasma ao garete repudiado en terra firme?
ResponderEliminar