De venres a domingo estivemos buscando unha chea de xente nas Ribeiras do Lea ao periodista Agustín Diaz Blanco. Si alguén o atopa, que avise. Non é que se perdera -é dos poucos que saben dos camiños que non veñen nos mapas- é por nós, somos nós os que andamos perdidos, quen precisamos del...
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
De mi Banco de... Para que no me olvi... De Pancho Salmerón ...
-
Non teñas medo de mentir non é xa tempo a procurar amarre firme a este carocho sen alento, deixa estar. Pero non d...
-
Los senderos se reparten como venas por territorios propios en los paisajes para guiarnos en nuestros paseos, pero esta pr...
Case mellor non digo nada.
ResponderEliminarAgustín sempre mandaba mails, cáseque a diario, aínda que eu non sempre lles prestaba a atención debida, este foi o penúltimo. O derradeiro foi un video sobre a enfermedade co levou: un soplo no corazón que non o deixou despertar cando botaba unha cabezada no bus, camiño do aeropuerto...
ResponderEliminar