Y sigue agarrado a la baranda de una vida
yendo y viniendo en cada barco.
La salitre muerde
excava arrugas como olas,
y el mar es su memoria.
Quizá su corazón no busque más
que aquel tiempo que amó
cuando ve el horizonte.
Siempre esperamos algo
aunque sabemos que no llegará nunca
Ás veces, é ao revés: chega algo cando sabemos (estamos convencidos de) que non debemos esperar nada.
ResponderEliminarSi, non hai que deixar de ir ao muelle, por iso
ResponderEliminarAs crebas. Esperamos que o mar nos traía a creba máis brillante para colgala na porta da casa e aos poucos, a casa, vaise mimetizando coa praia... Espero que hoxe atopes unha axeitada co paso do tempo e sexas un ano máis feliz!
ResponderEliminarMua!
ResponderEliminar