9.7.10

hoy

Es hermosa esta visión azul de ojos de sueño con el sol ya anunciándose, inclemente, deshaciendo la bruma que dormitaba sobre el mar que, hoy, está como un plato. Un retrato de quietud, el mar de plata, la bruma, mejilloneras al fondo, una dorna que pasa... De pronto algo que salta. Son arroaces, arroaces jugando entre las luces y la calma y el corazón, el mío, inundándose de alegría, otro salto, otra gracia... Da igual de dónde vengas, de qué recuerdo, qué sueño, todo es ahora este prodigio ante el que estás pasmado, es la belleza, la vida... Hoy que estos delfines han puesto en hora mi reloj, estoy seguro (no necesito pulpo), de que viene hacia mi un día estupendo...

2 comentarios:

  1. Nin me atrevo a picar na ligazón, non me vaia dar unha sacudida e acabe contaxiada. Quedo polo pincho dos arroaces.

    ResponderEliminar
  2. O luns fun navegar polo río na piragua e vin saltar reos. Tan só asoman a cabeza, pero de perto impresionan.

    ResponderEliminar

                       De mi Banco de...              Para que no me olvi...              De Pancho Salmerón           ...