5.5.10

lugar

Andes / Condado


Y levantó la vista al paso de los pájaros
creando nuevos espacios en un cielo tan viejo como el mundo
Y ríos de ternura nacieron de sus ojos
Y trazos de palabras todavía no dichas
Y olores de las horas tan distintas del día
Y nostalgia de voces saliéndose del tiempo… 
Dime que me deseas
aunque después te vayas con los pájaros
que cruzan desorientados este otoño soñando primaveras
sin saber dónde van ni quién los lleva.
Dime otra vez que me deseas
y cubre las rendijas de esta mirada rota que no sabe qué espera…

8 comentarios:

  1. Hai un outeiro no medio da fotografía que parece un animal lento, ondulándose.

    ResponderEliminar
  2. É asi mesmo, lento, pero deixou marcada a terra co lume da sua respiración... Todo é movemento

    ResponderEliminar
  3. Curvas, relieves, texturas, matices de color...hasta parece que soa...
    Saberá o lugar que e ollado?

    ResponderEliminar
  4. Publicas uma foto e um texto; e por força e/ou singularidade da paisagem, somos levados a atirar-nos para a foto e a 'esquecer' o texto.
    Aí, a tese sobre o 'fotógrafo enquanto leitor e pintor da realidade' ganha consistência; todavia, pela mesma lógica, o texto quase morre...
    E é pena, pois o apelo nele contido é ainda mais caprichado do que as curvas andinas...
    Julgo eu, não sei...
    ;)

    ResponderEliminar
  5. Tu sempre tão crítico, Jonas. Eu quando comento a foto, fica sabendo, é porque o texto me deixou muda... ou com sede. ;)

    ResponderEliminar
  6. Vá, Jonas, e assim a dialéctica do blog, pode-se por foto e bom... Mais quem sabe se tão estranhas paisagens vão conformando a expressão também..

    ResponderEliminar
  7. Arre!, foi preciso vir aqui o velho Jonas meter nojo para a Sun confessasse que o texto a deixou muda, ou com sede, sabe-se lá...
    hihihi!
    Um dia aconteceu-me uma cena parecida, lá no longe africano: passei horas a desembrulhar-lhe um relambório e ela, nada; apenas ia assentindo com a cabeça e também sorrindo, sorrindo de levezinho...
    Dava já a coisa por 'engatada' quando me apercebi que estava a falar com uma surda-muda...
    Claro que casamos logo:
    Mulheres dessas já não se apanhavam facilmente, nos tempos que corriam.
    Por isso, Sun, continua assim muda e logo verás que o Condado, dando a coisa por 'conseguida', vai passar a só nos mandar as fotos...
    Pois...

    ResponderEliminar
  8. Para ser sexta estas-me a fazer rir muito, ó Jonas! E isto aqui era um texto sério e a sério.

    ResponderEliminar

                       De mi Banco de...              Para que no me olvi...              De Pancho Salmerón           ...