6.6.09

la ventana

 


"Los cronopios, esos seres desordenados y tibios, dejan los recuerdos sueltos por la casa, entre alegres gritos, y ellos andan por el medio."Julio Cortázar

Con cuidado especial abrió el paquete azul, añil, que ponía claramente su nombre. Venía de un lugar que ella no conocía, que le sacó una mueca de extrañeza levantando ojos y cejas hacia su madre y subiendo los hombros a la vez. Cortó los hilos de perlé tostado y comenzó a desenvolver el papel grueso que ocultaba una pequeña caja de cartón piedra, gris, con un dibujo fantástico de una mariposa de infinitos colores en su exterior. Tiró con cuidado de la tapa que, apretada, oponía una mas que debida resistencia y salió sobrevolando su cabeza y la de su madre una mariposa igual que la que figuraba en la cubierta de la caja. Voló también su sonrisa y su sorpresa preguntando de donde había venido, de quien era el regalo. No lo sé, es de China, el remite es de China le contestó su madre. La mariposa se paró al trasluz del visillo aleteando un poco a la vez que agarrándose con sus débiles patas. La niña, estupefacta, no apartaba la vista de la magia que había entrado en su cuarto a través de un paquete que llegaba de China. Después volvió a la caja y levantó un papel manchado por el polvo que dejaran las alas de su mariposa ¡Una foto, mamá! Y se la dio mientras trataba de acercarse con cuidado para observar su pequeña mariposa. El sol resaltaba intensamente los colores de las alas y dividía en dos partes la habitación. Al girarse notó cómo los ojos de su madre se llenaban de lágrimas, aunque le sonreía, y le dijo sonriendo a la vez, a mi también me gusta mucho mami.
“Ves? Moitas veces é simples facer realidade os soños. Eu o sigo intentando, cada día. Quen fora mariposa, non é? Un forte abrazo

14 comentarios:

  1. sabes? estou moi contenta coa miña cámara nova. un día, ensínocha. e perdón polo silenzo.

    ResponderEliminar
  2. Bueno Jess, se de o silenzo nascen as palabras, estamos, moitos, a espera.

    ResponderEliminar
  3. Sun Iou Miou nunca cre que os soños podan ser realidade, debe ser problema do tipo de soños que ten cada un. Non te parece un soño criar a imaxinación dunha nena? Dígoche como Jess ao seu can: Anda, vamos...

    ResponderEliminar
  4. La imaginación es un regalo inagotable.

    Qué lindo leerlo, y qué lindo ese "Anda, vamos..." de mi estimada SaraJess.

    Abrazo, caballero.

    ResponderEliminar
  5. Qué é máis belo? a imaxe da mariposa, a felicidade da nena, ou a omitida historia que hai detrás do regalo?
    Os soños pódense facer realidade sen problemas. O problema é o que soñas.

    ResponderEliminar
  6. E non será todo a mesma historia, Sinistro? Bueno, estas na túa casa...

    ResponderEliminar
  7. Eu discrepo o mesmo que Sun, pois a min bátenme os pesadelos... en cambio a realidade está chea de bolboretas repartindo o espacio-tempo máis alá do imaxinable. Nada máis unha ollada e nada é imposible. En cambio ao soñalo... buf, todo interminablemente quieto!

    ResponderEliminar
  8. Conste que a bolboreta voou, os ollos da nena prendéronse de maxia e o carteiro repartiu tamén algo soñado... Un bico.

    ResponderEliminar
  9. Para min os sonos son dúas veces bos. Unha cando os imaxinas (a mellor) e outra cando finalmente os consigues facer, case, realidade. Non hai felicidade completa pero si aproximacións.

    ResponderEliminar
  10. Candela... E, cando os soños que chaman na túa porta sen chamalos? é porque xa existían? Será que os soños andan soltos e de cando en vez nos tocan como a lotería? e se son soños malos? Nos tocan ou tamén os buscamos?...

    ResponderEliminar
  11. Cando falo de sonos dou por suposto que son bos. Os sonos de cousas ou feitos que anhelamos.
    Os sonos malos chámolles pesadelos.

    ResponderEliminar
  12. A, entón Candela falas de soñar durmindo, como Fala Calada? non, na historia a Mami tiña un sono que non se realizou e agora lle chama na porta, quen escribe fixo realidade seu soño, ou iso conta, e ademais fixo realidade o soño da nena que viu como a bolboreta se fixo real... Será que todo isto foi soñado, entón...

    ResponderEliminar
  13. Pois eu falo dos soños espertos ou durmidos, pois os soños, soños son... sen máis psicoloxías nen metafísicas, como mostrou Calderón... (que os soños durmidos son soños espertos, pois os recordamos repensándoos...e os que non, non son)
    Beijos de avelaíña sonámbula!

    ResponderEliminar

                       De mi Banco de...              Para que no me olvi...              De Pancho Salmerón           ...