que nunca deixes de escribirme

Perde coidado, non teñas medo de mentirme, non é xa tempo de procurar amarre firme a este carocho sen alento... Pero non deixes de escribirme, que hei de falar pola túa boca se te leo e hei de sentir riba da pel o que escribistes... A miña pel / O teu papel Comezarei así o filme que estou por rematar... Escríbeme, mándame ramos de palabras, de secretas palabras non faladas, de sílabas sonoras e mascadas, de intransitados verbos inventados... Escríbeme con palabras bonitas e raras, con palabras perdidas, palabras somerxidas, censuradas... Escribe de vagar, con palabras ben ditas e malditas... Escríbeme se queres, para xogar as achantadas polo que si ou que non que diga, cóntame contos non contados prendendo os ollos ca túa chama... Perde coidado, quen cose a vida con hiliños xa non precisa de máis nada, tan só que escribas, que me escribas, que nunca deixes de escribirme...