Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
De mi Banco de... Para que no me olvi... De Pancho Salmerón ...
-
Non teñas medo de mentir non é xa tempo a procurar amarre firme a este carocho sen alento, deixa estar. Pero non d...
-
Los senderos se reparten como venas por territorios propios en los paisajes para guiarnos en nuestros paseos, pero esta pr...
Iso mesmo aprendín eu hai nada: a irrealidade é o que mata os soños. Que queda entón? Morar para sempre na irrealidade, conscientemente, ou deixarse arrastrar nunha realidade, sen consciencia, sen soños? E xa decidín.
ResponderEliminarDo resto... nin sei, perdéuseme o pasado, matei o futuro.
Xurote que eu teño soños moi reales, é máis, non quero outros, e deses soños, as veces, ensoño para os facer máis sutiles, amables, ou mellores do que son capaz de expresar diariamente...
ResponderEliminarSupoño que para soñar algo real hai que saber onde están os límites. E se non se sabe...
ResponderEliminar