Se fora rico levaría ao Vitorino como guía nun autobus, polo Alentejo, explicando a paisaxe íntima que deixa e non deixa adiviñar tras cada canción... Unha comida, un viño, xente, povo, outras cancións... E máis camiño... Quén se apunta?
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
De mi Banco de... Para que no me olvi... De Pancho Salmerón ...
-
Non teñas medo de mentir non é xa tempo a procurar amarre firme a este carocho sen alento, deixa estar. Pero non d...
-
Los senderos se reparten como venas por territorios propios en los paisajes para guiarnos en nuestros paseos, pero esta pr...
Eu ía de moto co Vitorino a me cantar ao ouvido, pero non vou preguntar quen se apunta.
ResponderEliminarMeninaaaaaaaaa, grazas a esa canción entrei no conservatorio...bueno, mañá non faltes a comida!!
ResponderEliminarMeninaaaaaaaa, non a cantó, deixou que os músicos a tocaran e que cantáramos dende o público...
ResponderEliminar(Despois un jichiño estaba empeñado en que foramos todos a Po a ensinarlle a canción a un enano que non a aprendía nin pa cristo. Máis nos non quisemos, disémoslle que non, que ajuantara el ao rapas)
jejeje